Παιδί του Πιντουρίκιο

Παιδί του Πιντουρίκιο

Έν'αγόρι με βλέμμα βαθύ

Με μπλε αναγεννησιακό σκουφί

Έν'αγόρι με ωραία μορφή

Με ρούχο έντονο πορτοκαλί

 

Του είπαν να πάρει ύφος σοβαρό

Μα είναι στ' αλήθεια βαρετό

Να στέκει όρθιο εδώ

Ένα παιδί ατίθασο και ζωηρό

 

*

Παιδί του Πιντουρίκιο

Εγώ σε βρήκα στο μουσείο

Στην πτέρυγα των Ιταλών ζωγράφων

Μου έκανες εντύπωση

Γι'αυτό και τώρα ποίημα σου γράφω

 

Παιδί του Πιντουρίκιο

Θυμίζεις Μποτιτσέλλι

Αγόρι που έζησες στο παρελθόν

Τα ίσια μαλλιά, τα ωραία γραμμένα χείλη

Αυτό το βλέμμα το βαθύ

Με προσκαλούν να σε κοιτάξω πιο πολύ

 

Σ'ένα τοπίο της Αναγέννησης τα νιάτα σου περνάς

Μες στο μουσείο εγκλωβισμένο, την προσοχή μου αποσπάς

Με μαγνητίζεις όσο με κοιτάς

Ακίνητο ζωγραφιστό παιδί του Πιντουρίκιο

 

Στην πτέρυγα των Ιταλών καλλιτεχνών

Στην τελευταία σκοτεινή γωνιά

Εκεί σε συναντάω αγόρι με το βλέμμα το βαθύ

Παιδί του Πιντουρίκιο που θυμίζεις Μποτιτσέλλι

Με τα εκφραστικά, τα λίγο θυμωμένα σου χαρακτηριστικά

 

Ποιος ξέρει πώς σε δελεάσαν

Πώς να ποζάρεις σε υποχρεώσαν;

Μακριά ακόμα απ'την αρχή της εφηβείας

Εσύ μες στο δωμάτιό σου προτιμούσες να κλειστείς

Με τα παιχνίδια σου ν'ασχοληθείς

Στην εξοχή και στο γρασίδι ήθελες να κυλιστείς

 

Αγόρι που απ'το κάδρο με κοιτάς

Περνούν τα χρόνια, οι αιώνες

Κι εσύ θα μένεις πάντοτε παιδί

Έν' αγόρι με βλέμμα βαθύ

Ένα παιδί της Σιένας ή της Φλωρεντίας

Μακριά ακόμα απ'την αρχή της εφηβείας

 

18.07.22

Το ποίημα και η φωτογραφία είναι της Λητώς Σεϊζάνη. Το έργο του Πιντουρίκιο βρίσκεται στην Πινακοθήκη της Δρέσδης


Εκτύπωση   Email