Αυτό το χειροκρότημα που αντηχεί στο τέλος κάθε άριας και κάθε σεξτέτου, αυτό το ενθουσιώδες χειροκρότημα έρχεται ν’ανταμείψει βέβαια τους συντελεστές της αποψινής παράστασης.

Τους μουσικούς της ορχήστρας, τους τραγουδιστές, τον μαέστρο, τον σκηνογράφο, τον διευθυντή και τα μέλη της χορωδίας, τον ενδυματολόγο, τους τεχνικούς και πάνω απ’όλα τον σκηνοθέτη. Αυτό το χειροκρότημα, σκέφτομαι, τρυπάει τη σκεπή του κτιρίου όπου βρίσκομαι και ανεβαίνει στα ουράνια στον πραγματικό, τον έναν και μοναδικό αποδέκτη του, που είναι ο συνθέτης της πανέμορφης όπερας με τον τίτλο «Σταχτοπούτα». Το χειροκρότημα είναι για τον Ροσσίνι που εδώ και δεκαετίες, εδώ και αιώνες πια, ακούει κάθε μέρα τα χειροκροτήματα χιλιάδων θεατών σ’εκατοντάδες θέατρα του κόσμου όπου παίζονται τα έργα του. Το ίδιο και ο Μότσαρτ, ο Πουτσίνι, ο Βέρντι και τόσοι άλλοι. Αυτή η υπέροχη μουσική είναι που κάνει τους θεατές ν’ανατριχιάζουν και να ξεσπούν σε χειροκροτήματα. Και το θέαμα βέβαια, και το θέαμα φυσικά. Αλλά το θέαμα έπεται, είναι συμπληρωματικό. Το χειροκρότημα εδώ και αιώνες ανήκει στον δράστη του έργου, σ’εκείνον που κάθησε να βάλει τις νότες, τη μια μετά την άλλη και να συνθέσει το αριστούργημα. Νότες που ανεβαίνουν ξαφνικά και πέφτουν σαν καταρράκτες, που δημιουργούν άλλοτε μια απειλητική σιωπή και λίγο αργότερα μια θριαμβευτική μελωδική φασαρία.

Όταν τελειώνει η παράσταση υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να δείξουν ότι ξέρουν από όπερα, ότι έχουν εκστασιαστεί τέλος πάντων και φωνάζουν bravo ή brava ή bravi στους ερμηνευτές! Μου έρχεται κι εμένα να φωνάξω, πιο δυνατά αν γίνεται, με περισσότερη ορμή και να καλύψω τις φωνές τους. Θέλω κι εγώ να δηλώσω ότι απόλαυσα την σημερινή βραδιά. Αλλά θέλω να μ’ακούσει κάποιος άλλος, όχι τα πρόσωπα που είναι πάνω στη σκηνή. Εγώ θέλω να φωνάξω «Μπράβο Ροσσίνι!» 

Στο βίντεο μία από τις καλύτερες παραστάσεις της Σταχτοπούτας του Ροσσίνι με την εκπληκτική μέτζο Frederica von Stade στον πρωταγωνιστικό ρόλο. 

Κείμενο: Λητώ Σεϊζάνη  

www.litoseizani.com