Η Αθήνα είναι γεμάτη πλατείες, άλλοτε μικρές και ερημικές, άλλοτε πελώριες και γεμάτες κόσμο. Μία από τις γνωστότερες πλατείες του Κέντρου είναι η πλατεία Αβησσυνίας, το παλιό όνομα της  χώρας της Αιθιοπίας, η οποία βρίσκεται ανάμεσα στις οδούς Ερμού, Ηφαίστου και Αγίου Φιλίππου στο Μοναστηράκι. Το γνωστό μας και ως Γιουσουρούμ!

Ναι, η πλατεία τιμά τη χώρα της Αιθιοπίας, η οποία στάθηκε δίπλα στην Ελλάδα σε μία τρομερά δύσκολη για εκείνη ιστορική στιγμή.

Λίγοι γνωρίζουν πως ο αντιβασιλέας της χώρας Χαϊλέ Σελασιέ (1892-1975), βαθιά φιλέλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος της Αιθιοπικής Εκκλησίας στο θρήσκευμα, πρόσφερε σημαντική βοήθεια στους πληγέντες και πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής.

Παρά τη φτώχεια που αντιμετώπιζε και η ίδια η Αιθιοπία, ο Σελασιέ μετά από επίσκεψή του στην Ελλάδα και τους προσφυγικούς συνοικισμούς τον Αύγουστο του 1924, δώρισε 100.00 δραχμές προς ενίσχυσή τους. Δώρισε επίσης, μετά την αναχώρησή του 300 βοοειδή ειδικά για αγροτικές εργασίες με σκοπό να δοθούν στους πρόσφυγες. με σκοπό να χρησιμοποιηθούν σε αγροτικές εργασίες. Την μεταφορά τους  στην Ελλάδα ανέλαβε το ελληνικό κράτος. Οι ολιγωρίες και οι καθυστερήσεις στην άφιξή τους κατέστησαν τα ζώα ακατάλληλα για εργασία οπότε πωλήθηκαν και τα χρήματα δόθηκαν ως βοήθεια στους πρόσφυγες.

Ο Δήμος Αθηναίων ως αντίδωρο σε αυτή την προσφορά έδωσε το όνομα της χώρας του-μετέπειτα- αυτοκράτορα Haile Selassie A΄ στην πλατεία.

Ο Σελασιέ είχε συγκλονιστεί τόσο πολύ από την ανέχεια που παρατήρησε στους προσφυγικούς καταυλισμούς, που αποφάσισε να στηρίξει τη χώρα που εκτιμά και αγαπά με όποια δύναμη διέθετε.

Αυτό έκρυβε και έναν άλλο συμβολισμό: ήταν η στήριξη μίας φτωχής Χριστιανικής χώρας σε μία άλλη χώρα που μοιραζόταν το ίδιο θρήσκευμα (από τις Πράξεις των Αποστόλων γνωρίζουμε πως ο απόστολος Φίλιππος είχε βαπτίσει έναν ευνούχο, ο οποίος ήταν  αξιωματικός της βασίλισσας των Αιθιόπων, με αποτέλεσμα τη μετάδοση της Χριστιανικής πίστης στη χώρα).

Αυτή η συγκινητική πράξη στήριξης, παρά τις υπάρχουσες οικονομικές δυσκολίες, αποδεικνύει πως το μεγαλείο και η διάθεση για βοήθεια, βρίσκει πάντοτε τον τρόπο πέρα από αντιξοότητες.

Κείμενο: Μαρία Σκαμπαρδώνη