Στις σημερινές κοινωνίες μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων, των οποίων οι ηλικίες αγγίζουν όλα τα φάσματα, στρέφεται προς αβέβαιες ατραπούς, που απαντούν στο όνομα παραισθησιογόνες ουσίες ή πιο λαϊκά, ναρκωτικά.

Αναρίθμητες έρευνες έχουν διεξαχθεί από εγκεκριμένα κέντρα απεξάρτησης και από άλλους φορείς, οι οποίες έρχονται να επιβεβαιώσουν ό,τι βλέπουμε καθημερινά γύρω μας, πως ο αριθμός των εξαρτημένων από τα ναρκωτικά βαίνει αυξανόμενος. Καθώς, λοιπόν όπως και κάθε δράση έχει και μια αντίδραση, έτσι και οι ουσίες αμαυρώνουν τους χρήστες σε κάθε τους βήμα.

Οι εξαρτησιογόνες αυτές ουσίες δεν σταματούν ωσότου καταντήσουν έναν άνθρωπο, έρμαιο. Παραλύει όλο το σώμα και τελικά οι άνθρωποι υποκύπτουν σε έναν φαύλο κύκλο της επόμενης και της επόμενης δόσης. Χάνεται κάθε έννοια λογικής και αυτοκυριαρχίας με αποτέλεσμα το άτομο να κατρακυλάει σε ένα μαρτύριο χωρίς τέλος. Όλες οι σχέσεις με κοντινά πρόσωπα παγώνουν και αποκτούν χαρακτήρα κερδοσκοπικό, αφού μονίμως το εξαρτημένο άτομο έχει ως πρωτεύoν μέλημά του, την απόκτηση καινούργιας δόσης. Το σώμα του αρχίζει να τον εγκαταλείπει και μπροστά στην ευχαρίστηση της στιγμής, όλα τα σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά, εκμηδενίζονται. Παρουσιάζει αλλοπρόσαλλες και παραβατικές συμπεριφορές, αφού πλέον δεν ορίζει ο ίδιος τον εαυτό του αλλά  «η φωνή των ναρκωτικών». Συνεπώς αλλοιώνεται ολόκληρη η υπόσταση του ανθρώπου τόσο σωματικά όσο και ψυχικά.

Τέτοιου είδους καταστάσεις θεωρούνται, από τον καθένα ξεχωριστά και από όλους μαζί, «καταστάσεις μη αναστρέψιμες». Όμως πίσω από κάθε «κατάσταση» υπάρχει ένας άνθρωπος που δεν χρειάζεται ντε και καλά έναν σωτήρα, παρόλα αυτά παρακαλεί σιωπηλά για να του δοθεί ένα έναυσμα, είτε αυτό προσφερθεί από έναν άνθρωπο είτε από ένα κέντρο απεξάρτησης.

Συνοψίζοντας, οι επιπτώσεις των εξαρτησιογόνων ουσιών είναι μαρτυρικές πρωτίστως για τον παθόντα καθώς και για τον διπλανό του. Όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά έχουμε τη δύναμη να συνεισφέρουμε στην έναρξη του τέλους των ναρκωτικών ουσιών. Δεν χρειάζεται να είμαστε η λύση του προβλήματος, ας είμαστε και ένα μέρος αυτής. Και κάτι τελευταίο πολλές φορές ακούμε να μας λένε για διάφορα θέματα "μην σταματάς’", "μπορείς", "συνέχισε", "μη λες όχι"… στα ναρκωτικά όμως επιβάλλεται να μάθουμε να λέμε όχι.

Κείμενο: Τριανταφυλλιά Πέτσα