Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης

Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης

Η εποχή που πίστευα ότι θα συνέλεγα πίνακες και γλυπτά έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η πραγματικότητα μου απέδειξε πως κάτι τέτοιο δεν ήταν εφικτό.

Τώρα συλλέγω μόνο κατεστραμμένα, σχισμένα, φθαρμένα πράγματα που κάθε λογικός άνθρωπος θα τα πετούσε στα σκουπίδια. Όμως για μένα μόνο αυτά έχουν αξία. Συναισθηματική αξία.

Ένα τριμμένο πετσετάκι στο οποίο η μαμά μου κέντησε, μάλλον άτεχνα, το αρχικό γράμμα του ονόματός μου όταν ήμουν μικρή.

Ένα ζευγάρι σκουλαρίκια με ψεύτικα ζαφείρια που μου πήρε κάποτε ο μπαμπάς μου γιατί τα είχε βρει πολύ κομψά. Είναι όντως ωραία αλλά δεν μπορώ να τα φορέσω γιατί το κλιπ τους μου πιέζει τον λωβό του αυτιού και με πονάει. Δεν πρόκειται όμως να τα πετάξω ποτέ. Για μένα έχουν μεγαλύτερη αξία από κάθε αληθινό ζαφείρι, ρουμπίνι, διαμάντι, σμαράγδι, πλατίνα, χρυσό και ασήμι. Αυτά τα φω μπιζού που μου αγόρασε κάποτε ο πατέρας μου.

Έχω κι ένα άλλο ζευγάρι σκουλαρίκια, μικροσκοπικά, με κάτι δελφίνια. Το πρώτο δώρο από την ανηψιά μου που σε κάποιες διακοπές με τη μαμά της, παιδί δημοτικού ακόμα, σκέφτηκε να μου τα φέρει σαν σουβενίρ από εκεί που παραθέριζε. Την χαρά που μου έδωσε αυτό το δώρο δεν θα μπορούσε να μου προσφέρει κανένα κόσμημα Καρτιέ ή Μπούλγκαρι. Τα τουριστικά δελφινάκια της Μαρίας. Η πρώτη ανάγκη της για προσφορά.

Έχω παλιές πυτζάμες με φθαρμένα λάστιχα στο παντελόνι τους, με τριμμένα μανίκια στο επάνω μέρος, και θα τις φοράω μέχρι να μην μείνει ύφασμα ή κλωστή. Γιατί μου τις χάρισε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο στα γενέθλιά μου. Δεν κατάφερα να αποκτήσω μια δημιουργία υψηλής ραπτικής του Λάγκερφελντ όπως είχα ονειρευτεί αλλά αυτά τα νυχτικά είναι πιο σπουδαία για μένα. Τα φοράω επάνω μου και νοιώθω την αγάπη του ανθρώπου που μου τα έδωσε να διαπερνάει το δέρμα μου.

Θα’ταν ωραία να υπήρχαν πίνακες του Γκωγκέν στους τοίχους μου και ψηλόλιγνα γλυπτά του Τζακομέττι δίπλα στα έπιπλά μου. Αλλά προτιμώ ν’ανοίγω τα κουτιά μου και να βρίσκω τις καρτ-ποστάλ που μου έστειλαν οι φίλοι μου στα ταξίδια τους όταν ήταν νέοι, ανέμελοι κι ωραίοι. Με τα αστεία τους, με τις σκέψεις τους, με τις περιπέτειές τους.

Σαν παιδί είχα μια συλλεκτική μανία, μου άρεσε να μαζεύω χαρτοπετσέτες με διάφορα σχέδια. Σύντομα κατάλαβα ότι αυτό το είδος της συλλογής δεν είχε καλλιτεχνική αξία, ήταν απλώς κομμάτια χαρτί τυπωμένα μαζικά. Έτσι πέρασα αναπόφευκτα, όπως κάθε παιδί, στα γραμματόσημα. Και μετά στις κούκλες με τοπικές φορεσιές. Αυτές που πουλούσαν τα καταστήματα με τουριστικά είδη σε διάφορες χώρες. Είχα ένα ζευγάρι Ολλανδών με τα τριγωνικά τους άσπρα σκουφιά και τα ξύλινα τσόκαρα. Έναν Πολωνό με ένα παράξενο καπέλο και ένα μακρύ μάλλινο παλτό. Μια Ισπανίδα χορεύτρια του φλαμένκο με έντονο γαλάζιο μακρύ φόρεμα με βολάν. Όποιος συγγενής, γνωστός ή φίλος, πήγαινε στο εξωτερικό ή σε κάποια μακρινή γωνιά της Ελλάδας, ήξερε ότι έπρεπε να μου φέρει μια κούκλα με την στολή του τόπου. Ήταν μικρές κουκλίτσες όχι σαν αυτές του Λυκείου Ελληνίδων και του Μουσείου Μπενάκη. Είχα έναν Ρουμάνο με ψηλό μάλλινο καπέλο και μια στολή τυπική της περιοχής. Την αγαπούσα πολύ την συλλογή μου και αν την είχα κρατήσει ίσως να είχε κάποια αξία σήμερα.

Έπειτα πέρασα στην συλλογή των καρτ-ποστάλ με τοπία και με έργα τέχνης. Σε κάποιο υπόγειο ίσως υπάρχει ακόμα. Είναι μια πολύ μεγάλη συλλογή και πάντα όταν την παρατηρούσα, όπως και με τις λαϊκές φορεσιές, ταξίδευα σε μακρινούς και άγνωστους τόπους που ήλπιζα κάποτε να επισκεφτώ. Τώρα που το σκέφτομαι και οι δύο αυτές συλλογές εξέφραζαν την μανία μου για ταξίδια και το εθνολογικό μου ενδιαφέρον για τους ξένους τόπους και τους αλλοθρόους ανθρώπους.

Οι συλλέκτες είναι ειδικής κατηγορίας άνθρωποι, συνήθως δεν γίνονται πλούσιοι και κάτι τέτοιο δεν τους ενδιαφέρει. Έχουν προσωπική σχέση με τις συλλογές τους και επιτελούν έργο καθώς τις πιο πολλές φορές οι συλλογές εμπλουτίζουν διάφορα μουσεία και συμβάλλουν στην περαιτέρω μόρφωση της ανθρωπότητας. Οι ίδιοι μπορεί να είναι και δυστυχισμένοι στην διάρκεια της ζωής τους καθώς η συλλογή απαιτεί συγκεκριμένες συνθήκες συντήρησης και αποθήκευσης, πολύ χρόνο και χρήμα. Όμως δεν μπορούν να κάνουν αλλοιώς, η συλλεκτική μανία είναι στο αίμα τους.

Ευτυχώς η δική μου τάση δεν ήταν τόσο έντονη. Θα ήθελα ίσως να έχω μαζέψει παλιά βιβλία καθώς και είδη όπως κεραμεικά, πορσελάνες και άλλα τέτοια. Όμως τα θαυμάζω σε μουσεία και η ευχαρίστηση είναι ίδια, αν όχι μεγαλύτερη, αφού δεν χρειάζεται να τα ξεσκονίζω και να τα φροντίζω εγώ.

Το βρίσκω κοινότοπο να πω ότι σήμερα συλλέγω αναμνήσεις και εμπειρίες. Όλος ο κόσμος αυτό κάνει, θέλει δεν θέλει. Η ψυχή και ο νους τα καταγράφουν, τα ωραία και τα άσχημα, τα εύκολα και τα δύσκολα.

Σήμερα συλλέγω συναισθήματα από τους σπάνιους ανθρώπους που με αγάπησαν και τους αγάπησα. Από τους σπάνιους ανθρώπους που αγαπώ και μ’αγαπούν. Η συλλογή μου αυτή έχει μεγάλη αξία.

Κείμενο: Λητώ Σεϊζάνη


Εκτύπωση   Email