Δυο φέτες ψωμιού που περικλείουν κάτι άλλο, αυτή είναι η ιδέα του σάντουιτς αλλά και άλλων επιτυχημένων συνταγών που χρησιμοποιούμε σαν μικρό ή κανονικό γεύμα. Ας δούμε την ιστορία τους.

Το σάντουιτς εφευρέθηκε από τον Τζων Μόνταγκιου, 4ο Κόμητα του Σάντουιτς, έναν Άγγλο ευγενή, ο οποίος υπήρξε αρχηγός του στόλου της Αγγλίας τον 17ο αιώνα. Σύμφωνα με τους απογόνους του, ο Κόμης, πολύ απασχολημένος με την δουλειά του, το διάβασμα και την συγγραφή, ζήτησε κάποια στιγμή από τον υπηρέτη του να του φέρει δυο κομμάτια ψωμί με ένα κομμάτι κρέας ενδιάμεσα. Έτσι to 1762 γεννήθηκε το περίφημο σάντουιτς που φέρει μέχρι σήμερα το όνομά του και το γνωρίζουμε όλοι σε διάφορες παραλλαγές. Οι κακιές γλώσσες λένε ότι ο Κόμης ήταν δεινός χαρτοπαίκτης οπότε το σάντουιτς το εμπνεύσθηκε ώστε να μη χρειάζεται να σηκώνεται από το τραπέζι του τζόγου και να πηγαίνει για φαγητό. Το γρήγορο αυτό κατασκεύασμα δεν θα του στερούσε ούτε στιγμή από το παιχνίδι.

To 1926, όπως μας πληροφορεί μια πινακίδα σ'ένα από τα ιστορικά καφέ της πόλης του Τορίνο, η κυρία Άντζελα Ντεμικέλις Νεμπιόλο εφηύρε το tramezzino, το αντίστοιχο ιταλικό σάντουιτς που αποτελείται από δυο τριγωνάκια ψωμιού του τοστ και περιέχει αλλαντικά ή σολωμό ή τυρί ή σαλάτα. Tramezzino σημαίνει στην κυριολεξία ενδιάμεσο. Η κυρία Ντεμικέλις Νεμπιόλο και ο σύζυγός της Ονορίνο Νεμπιόλο, έχοντας επιστρέψει από την Αμερική στην πατρίδα τους το Τορίνο, σκέφτηκαν να προσφέρουν στην πελατεία του καφέ τους αυτό το σάντουιτς που βρίσκεται ενδιαμέσως, ανάμεσα δηλαδή σε πρωινό και μεσημεριανό. Η εφεύρεση μπορεί να είναι δική τους αλλά η ονομασία λέγεται ότι ήταν ιδέα του διάσημου λογοτέχνη Gabriele d'Annunzio, ο οποίος μη θέλοντας να χρησιμοποιήσει την αγγλική λέξη σάντουιτς, σκέφτηκε το tramezzino.

Για την εφεύρεση του χάμπουργκερ πολλοί ερίζουν. Το όνομά του είναι γερμανικό και υποδεικνύει καταγωγή από την πόλη του Αμβούργου αλλά το αγαπητό σε όλους ψωμάκι με το μπιφτέκι έγινε διάσημο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμφωνα με μία εκδοχή το μπιφτέκι προήλθε από το Αμβούργο αλλά ο συνδυασμός με το αφράτο στρογγυλό ψωμάκι έγινε στις ΗΠΑ. Αφού ταυτίστηκε επί πολλές δεκαετίες με τις γνωστές αλυσίδες φαστ φουντ, σήμερα έχει εμπλουτισθεί με πολλή φαντασία και το βρίσκουμε σε κάθε εστιατόριο. Για τους μη κρεατοφάγους υπάρχει φυσικά και σε έκδοση vegan. Το ζουμερό μπιφτέκι μπορεί να μην είναι πια από μοσχάρι αλλά από λαχανικά, από μανιτάρια, από όσπρια και ούτω καθ'εξής.

Στο χοτ ντογκ χρησιμοποιούνται λουκάνικα Φραγκφούρτης ή βιεννέζικα ενώ το μακρόστενο ψωμάκι αποκτά άλλη χάρη με μουστάρδα ή κέτσαπ. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Γερμανία το πουλάνε σε κάθε γωνιά του δρόμου και μπορεί κανείς να χορτάσει για λίγο την πείνα του τρώγοντάς το. Και σ'αυτή την περίπτωση υπάρχουν αρκετοί που θεωρούνται εφευρέτες του, με πρώτο τον Άγγλο Harry M.Stevens που είχε την ιδέα να το παρουσιάσει στους κατοίκους της Νέας Υόρκης το 1901. Άλλοι ισχυρίζονται ότι νωρίτερα ακόμα ένας Γερμανός μετανάστης ονόματι Feuchtwanger το έφερε στο St Louis του Missouri το 1880. Μάλιστα αρχικά απλώς πουλούσε σκέτα λουκάνικα όπως ήξερε από την πατρίδα του και για να μην καίγονται τα χέρια των πελατών του, ο Feuchtwanger τους έδινε και γάντια. Οι πελάτες δεν επέστρεφαν τα γάντια και έτσι ο Feuchtwanger είχε χασούρα. Έτσι η γυναίκα του σκέφτηκε αντί για γάντια, να τυλίξουν τα λουκάνικα μέσα σε ψωμάκια.

Κείμενο: Λητώ Σεϊζάνη

litoseizani.com