Όταν το 1988 ο Αλμοδόβαρ έγραψε και σκηνοθέτησε την ομώνυμη ταινία κανείς δεν φανταζόταν ότι θα γινόταν η ταινία-φετίχ των '80s! Και είναι πολλοί οι λόγοι πέραν της καθαρά καλλιτεχνικής αξίας του έργου που έκαναν το κοινό να λατρέψει αυτές τις "Γυναίκες"!

Οι γυναίκες είμαστε ο μισός πληθυσμός της γης.

Τι και αν το φύλο μας έχει ταυτιστεί με το αδύναμο, η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Κουβαλάμε για εννέα μήνες μία καινούργια ζωή, όσες γυναίκες το επιθυμούν, φυσικά. Είμαστε προσαρμοσμένες να αναλύουμε πιο βαθιά, να υπομένουμε μηνιαία αιμορραγία κάθε μήνα, να αντέχουμε ακόμα και στις δυσκολότερες συνθήκες. 

Έχουμε και εμείς τις ορμονικές μεταβολές μας, τις μέρες μας, εκείνες από τις οποίες τα ορμονικά χτυπάνε κόκκινο. Και άλλες πιο ήρεμες, πιο γαλήνιες.

Σίγουρα όταν είμαστε στις μέρες μας ή όταν η περίοδος φτάνει στα τέλη της, έχουμε μία μετάβαση σε ένα διαφορετικό στάδιο, μία σημαντική βιολογική λειτουργία η οποία επαναλαμβάνεται. Ή ολοκληρώνεται.

Οι γυναίκες είμαστε ένα πανεπιστήμιο ολόκληρο, μελετητές και επιστήμονες προσπάθησαν να μας ανακαλύψουν, να μας ψυχολογήσουν. Με τον ίδιο τον Σίγκμουντ Φρόυντ να αναφωνεί έντρομος "Τί θέλει τελικά μία γυναίκα";

Ωστόσο, δεν είμαστε τόσο μυστήριες για όσους και όσες μας αγαπούν ειλικρινά και δεν υποτιμούν την οντότητά μας.

Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ αγαπάει τις γυναίκες, για αυτό και τις έχει πρωταγωνίστριες στις περισσότερες ταινίες του.

Οι "Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης" είναι η ταινία που τον καθιστά γνωστό στο ευρύ κοινό και αποτελεί μία προσπάθεια ανάλυσης αυτού του αιώνιου μυστηρίου που λέγεται γυναικεία ψυχολογία.

Δύο γυναίκες, η Πέπα και η Καντέλα, βλέπουν ραγδαίες αλλαγές στην προσωπική τους ζωής, βιώνουν σημαντικές καταστάσεις στη συναισθηματική τους πορεία. Η μία έχει χωρίσει από τον μεγαλύτερο σε ηλικία σύντροφό της, η δεύτερη προσπαθεί να αποφύγει τον καινούργιο εραστή της.

Οι γυναίκες, στο κοινωνικό μας πλαίσιο, μαθαίνουμε να κρίνουμε την αξία μας μέσα από το πόσο πετυχημένες είναι οι ερωτικές μας σχέσεις. Στο ταμείο της αυταξίας μας μαθαίνουμε να μας αποδοκιμάζουμε όταν η ερωτική μας ζωή βαλτώνει ή δεν πηγαίνει όπως επιθυμούμε. Διότι έχουμε μάθει ότι οι ερωτικές μας σχέσεις είναι απόδειξη της αξίας που έχουμε ως άνθρωποι, πολιορκούμαστε με την πεποίθηση να βρούμε το ιδανικό μας ταίρι από την πρώτη στιγμή που αποκτούμε συνείδηση.

Η Πέπα αναγκάζεται να συμβιώσει κάτω από την ίδια στέγη με το γιο του πρώην συντρόφου της, την αρραβωνιαστικιά του και την πρώην σχέση του.

Πολυκοσμία όταν μιλάμε για μία σχέση....μία γυναικεία αντοχή που φτάνει στα όριά της, επαναξιολογώντας σχέσεις και καταστάσεις.

Μία κατάδυση στα βάθη της γυναικείας ψυχολογίας, στα αδιέξοδα των ερωτικών σχέσεων, στις ανασφάλειες και τα τέλματα. Ο Ισπανός σκηνοθέτης Almodóvar σε μία από τις πιο δυνατές κινηματογραφικές του στιγμές!

Κείμενο: Μαρία Σκαμπαρδώνη

Σ.Σ Για την σύνθεση εξωφύλλου είδαμε την φωτογραφία στο https://www.culturenow.gr