Η Laura, ταινία γυρισμένη το 1944 είναι ένα φιλμ νουάρ που σημάδεψε το είδος του, βραβεύθηκε με Όσκαρ φωτογραφίας και θεωρείται αρχετυπική ταινία για την εποχή της. 

Η ομορφιά της νεότητας που σαγηνεύει έναν μεσήλικα άνδρα, ένα πορτρέτο που θεωρείται απομεινάρι μίας ομορφιάς που φαντάζει χαμένη και προκαλεί ερωτικά συναισθήματα, ένα έγκλημα που περιστρέφεται γύρω από ένα λάθος άτομο.

Η Laura περιλαμβάνει όλα αυτά που πρέπει να έχει ένα σωστό φιλμ νουάρ; ένας ντετέκτιβ, ένα έγκλημα που παλεύει να διαλευκανθεί και να έρθει στο φως, ένα ερωτικό πάθος που θεριεύει και αναδύει από μέσα του την εκδικητικότητα του πληγωμένου συναισθήματος.

Η καλλονή Gene Tierney ως η μοιραία γυναίκα που με τη γοητεία της αναγκάζει τον αρχικά εχθρικό Clifton Webb να γίνει ατζέντης και μέντορας στην καριέρα της. Μέσα από μία πλατωνική φιλία και επαγγελματική συνεργασία, αναδύεται ο πόθος ενός αρκετά μεγαλύτερου άνδρα για μία νεαρή γυναίκα, ως λαχτάρα να βιωθεί ξανά η νεότητα.

Όπως και στο φιλμ νουάρ του Φριτς Λανγκ “Η σκύλα" στο οποίο παρατηρούμε τον αθώο Έντουαρντ Ρόμπινσον να σαγηνεύεται από τη γοητεία της Τζόαν Μπένετ, έχουμε και εδώ το πάθος ενός μεσήλικα για μία νέα κοπέλα. Μία προσπάθεια να ζήσεις ξανά και να κάνεις μία καινούργια αρχή, αισθανόμενος πως βρίσκεσαι στο μεσοστράτι της ζωής. Μία προσπάθεια να ζήσεις ξανά νεανικά, να χορτάσεις έρωτα, αλλά μη γνωρίζοντας πως την αρχική λάμψη θα διαδεχθεί η απογοήτευση.

Όνειρα που εξαρχής είναι απατηλά, ένα πορτρέτο που μαγνητίζει τον ντετέκτιβ σε σημείο που ερωτεύεται τη μορφή μίας δολοφονημένης γυναίκας.

Ο Ότο Πρέμινγκερ, σε μία σπουδαία σκηνοθετική στιγμή, καταφέρνει να συμπυκνώσει τις ερωτικές εμμονές, το αληθές με την ψευδαίσθηση και με το κλασικό ασπρόμαυρο χρώμα των φιλμ νουάρ να εντείνει το μυστήριο και την αγωνία για την έκβαση της υπόθεσης. 

Η καλλονή Gene Tierney μετά το επικό "Ας την κρίνει ο Θεός", ξανά πρωταγωνίστρια σε φιλμ νουάρ. Η απόκοσμη ομορφιά της την καθιστά ιδανική femme fatale. Και ενώ μπορεί να χρησιμοποιεί τη γοητεία της για να ανέβει επαγγελματικά, όμως και πάλι δεν τη θεωρείς διαβολικό θηλυκό όπως τη Barbara Stanwyck στο εξίσου κλασικό νουάρ ‘’Double Idemnity”.

Ο Πρέμινγκερ ισορροπεί εξαιρετικά καλά τη φαντασία με την πραγματικότητα, ακροβατεί ανάμεσα σε ανθρώπινα πάθη και πραγματικά συναισθήματα, προσφέρει δε στο τέλος μια ικανοποιητική έκβαση με δράση και ηθική δικαίωση.

Πολύ δυνατή μουσική από τον David Raksin, εμμονές και πάθη, ωραία μυστηριώδης ατμόσφαιρα. Η Laura ή Λώρα στον ελληνικό τίτλο δεν ανήκει στις ταινίες που άλλαξαν τον Κινηματογράφο ωστόσο είναι μία ταινία που αξίζει να δεις, έστω μία φορά στη ζωή σου..

  Κείμενο: Μαρία Σκαμπαρδώνη

 Σ.Σ Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι από το https://images.squarespace-cdn.com/