Στις 11 Νοεμβρίου οι αγγλοσάξονες γιορτάζουν την ημέρα της Ανακωχής. Αυτό σε ανάμνηση του 1918, όταν οι δυνάμεις της Αντάντ υπέγραψαν Ανακωχή με την Γερμανία, σηματοδοτώντας την λήξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στην Ελλάδα δεν συνηθίζουμε να μνημονεύουμε και ακόμη περισσότερο να εορτάζουμε το τέλος και των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Ίσως γιατί σε αμφότερους ακολούθησαν για την χώρα  και τον μείζονα ελληνισμό τραγικές περίοδοι.

Στην μνήμη των πεσόντων του Α' Παγκόσμιου Πολέμου η αμερικανίδα Moina Michael πρότεινε την κόκκινη παπαρούνα σαν σύμβολο-«the remembrance poppy»- και η Madame E. Guérin, δασκάλα εκ Γαλλίας και εθελόντρια στον Μεγάλο Πόλεμο, εμπνεύστηκε το σχέδιο της παπαρούνας για να χρηματοδοτήσει με το αντίτιμο της πώλησης ένα Ταμείο υπέρ των χηρών και των ορφανών του πολέμου.

Στη σημερινή εποχή η κατασκευή τους γίνεται από εθελοντές που μαζεύουν σε ένα καλαθάκι το αντίτιμο της πώλησής τους, για φιλανθρωπικό σκοπό. Οι παπαρούνες ήταν τα πρώτα λουλούδια που ξεφύτρωσαν στα ρημαγμένα πεδία μάχης και στους πρόχειρους τάφους των στρατιωτών στη βόρειο Γαλλία. Καθοριστικό για την επιλογή της παπαρούνας ως σύμβολο ήταν το ποίημα του καναδού John McCrae «In Flanders Fields». Γραμμένο το 1915, ήταν αφιερωμένο στην μνήμη ενός φίλου του, πεσόντα στην Δεύτερη Μάχη του Ypres.

Ο συμβολισμός της παπαρούνας παραπέμπει στην (άσβεστη) μνήμη των εκατομμυρίων θυμάτων του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Σε αυτά ήρθαν να προστεθούν και τα εκατομμύρια των νεκρών του Β’Παγκοσμίου Πολέμου, μαχομένων και αμάχων, έτσι ώστε η Μέρα Μνήμης της 11ης Νοεμβρίου να εορτάζεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες μιας που πλέον αφορά όλους τους νεκρούς και το αίμα που χάθηκε στον παραλογισμό των πολέμων. Στο πλαίσιο αυτού του εορτασμού τις ημέρες πριν έως και την 11 Νοεμβρίου, άνδρες και γυναίκες φορούν στο πέτο τους την Παπαρούνα της Ανακωχής.

Κείμενο :Μαριάννα Καραβασίλη