(ή πώς φυλακίζονται οι λέξεις)

Όσο προχωρούμε μέσα στον 21ο αιώνα, τόσο πιο καθημερινή και έντονη αποδεικνύεται η εδραίωση του "Πολιτικώς Ορθού".
Το οποίο "Πολιτικώς Ορθόν",
πλέον, είναι φαινόμενο
της εποχής.

Παρατηρώντας τα τεκταινόμενα στην Παιδεία, στην Τέχνη, στην
Επιστήμη, στην Δημοσιογραφία,
στον Αθλητισμό, στην διασκέδαση,
εν ολίγοις παντού εάν κοιτάξει κανείς, εύκολα, διακρίνει
το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται.

Επιπλέον, όποιος δεν το
αποδέχεται, ή, έστω, στέκει
απέναντί του με σκεπτικισμό,
είναι οπισθοδρομικός.
Συντηρητικός.
Αμόρφωτος.
Κατά βάθος, χαμηλού επιπέδου.
Κοινωνικού ή - και οικονομικού
ή - και πολιτιστικού (αν και δεν είναι "Πολιτικώς Ορθόν" να
λέγονται τέτοια πράγματα...)

Όταν λοιπόν, ο-η συνάνθρωπος
τολμά να εκφέρει διαφορετική άποψη ή απλώς να αρθρώσει
λόγο, να πει μιά γνώμη, βάλλεται λυσσαλέα και μετά βδελυγμίας,
από τους εκφραστές και υπερασπιστές του "Πολιτικώς Ορθού", οι οποίοι, μάλιστα, προέρχονται από τελείως διαφορετικούς χώρους, και με διαφορετικό επίπεδο μορφώσεως αναμεταξύ τους.

Και μ' αυτά κι αυτά, εκτός από λεκτικές, αλλοίμονο και σωματικές επιθέσεις, επισυμβαίνουν κατά καιρούς.

Ένα ατελείωτο μπέρδεμα η
Πολιτική Ορθότητα, που
δημιουργεί και κινήματα, τα οποία ενώ, αρχικά, δείχνουν να
αγωνίζονται για δικαιοσύνη
και ανθρωπιά, καταλήγουν, κάποια από αυτά, σε φανατισμό, ή-και μισαλλοδοξία, ή-και βία, ή-και θρασύδειλη επίδειξη δυνάμεως.

Επί παραδείγματι και ως γνωστόν, ιδιαιτέρως στο κλεινόν άστυ,
γειτονιές χάνονται, σπίτια και καταστήματα κλείνουν, άνθρωποι φεύγουν από τους δρόμους όπου,
κάποτε, περπατούσαν οι ίδιοι,
οι γονείς, οι παππούδες τους.
Φεύγουν και ως...φασίστες από
πάνω. Διότι έτσι τούς αποκάλεσαν
οι Πολιτικώς Ορθοί.
Τούς αποκαλούν έτσι, επειδή προσπάθησαν, με ειρηνικά μέσα,
να διασώσουν τον τόπο τους,
την οικία τους, την καθημερινότητά τους.

Αυτοί, οι φασίστες, που κάθε άλλο
παρά φασίστες ήταν, τελικά νικήθηκαν.
Υπετάχθησαν στο φρόνημα των Πολιτικώς Ορθών συνανθρώπων τους.
Εν τω μεταξύ, άνοιγε δρόμος
στους πραγματικούς φασίστες,
που ενέσκυπταν ως σωτήρες των δυστυχούντων κατοίκων, κυρίως
των απελπισμένων παππούδων
και γιαγιάδων.
Τα αποτελέσματα γνωστά.
Σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Το τραγικό είναι ότι αυτή
η νέα δυναμική στο κοινωνικό γίγνεσθαι, τείνει να παγιωθεί.
Να παγιωθεί αυτή η αγριότητα και η βαρβαρότητα του Πολιτικώς
Ορθού, που ουδεμία σχέση έχει
με την ελευθερία του λόγου, με
το δικαίωμα της γνώμης, με την καταλλαγή και την σύνεση.

Οι μη Πολιτικώς Ορθοί καταδικάζονται στην σιωπή.
Μία νέα λογοκρισία κυριαρχεί στον περίφημο δυτικό κόσμο, διεισδύοντας, σιγά-σιγά, μεθοδικά, και στους άλλους πολιτισμούς...