Μια τυχαία συνάντηση με έναν άγνωστο, υπό βροχήν, ενέπνευσε τον στιχουργό Σπύρο Γιατρά να γράψει ένα από τα ωραιότερα λαϊκά άσματα που τραγούδησε μοναδικά ο Στράτος Διονυσίου.
Η βροχή, αυτές οι ρανίδες νερού που πλημμυρίζουν τα πάντα στους δρόμους, κρύβει μέσα της μία βαθιά καλλιτεχνική απόχρωση. Η βροχή είναι αθεράπευτα ρομαντική, φιλιά και φιλιά παθιασμένα αγαπήσαμε στη μεγάλη οθόνη όπου οι οι ερωτευμένοι έδιναν, δίχως να ενδιαφέρονται για τη βροχή που τους έλουζε, συμπληρώνοντας μία όμορφη, ρομαντική πινελιά στην ερωτική έκφραση.
Και ποιος δε θυμάται τον Gene Kelly, ο οποίος χόρευε όλος χάρη στο "Singing in the Rain" εκστασιασμένος από το φιλί της αγαπημένης; Και αν οι περισσότεροι ανοίγουμε ομπρέλα για να προστατευτούμε από τις ψιχάλες της, δεν είναι λίγοι εκείνοι που εμπνεύστηκαν από αυτή και επέτρεψαν στον καλλιτέχνη που κρύβουν μέσα τους να αναδυθεί στην επιφάνεια.
Το ξέπλυμα των δρόμων λειτουργεί συμβολικά και στο ξέπλυμα της ψυχής που η βροχή πολλές φορές μας χαρίζει.
Ένα τέτοιο ξέπλυμα μίας ερωτικά πονεμένης ψυχής ενέπνευσε τον Σπύρο Γιατρά να γράψει ένα από τα ωραιότερα λαϊκά άσματα σε μουσική Αλέκου Χρυσοβέργη που τραγούδησε μοναδικά ο Στράτος Διονυσίου.
Σκυφτέ διαβάτη της βροχής
και ταξιδιώτη της ζωής
η προδοσία μιας γυναίκας σε βαραίνει.
Μην πίνεις άλλο και μεθάς
και τη ζωή σου μη χαλάς,
είναι γραφτό ότι αρχίζει να πεθαίνει.
Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος
πότε κόλαση και πότε ο παράδεισος,
της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος.
Σκυφτέ διαβάτη της βροχής
και ταξιδιώτη της ζωής
με την αλήθεια δεν μπορείς ποτέ να παίξεις.
Κι αν την αγάπησες πολύ
σου δίνω μία συμβουλή:
ποτέ γυναίκα στη ζωή να μην πιστέψεις.
Σήμα κατατεθέν στην καριέρα του Στράτου Διονυσίου το «Της γυναίκας η καρδιά είναι μία άβυσσος» κυκλοφόρησε το 1983 και έγινε μεγάλη επιτυχία, τραγουδήθηκε και θα τραγουδιέται όσο θα υπάρχουν "σκυφτοί διαβάτες της βροχής".
Αγαπώ τον Στράτο Διονυσίου, εκτιμώ την ερωτική του φωνή, την κομψή του παρουσία και το ρεπερτόριο που ερμήνευσε. Ήταν μία εποχή που οι λαϊκοί ερμηνευτές εκτός από ερωτικά τραγούδια εξέφραζαν και σοβαρούς κοινωνικούς προβληματισμούς, όπως και ο καημός που τραγουδούσαν, ακόμα και αυτός, εξέπεμπε μία αρχοντιά.
Η στιβαρή φωνή του αξεπέραστου λαϊκού βάρδου τραγούδησε μοναδικά την απελπισία από τη γυναικεία προδοσία στο συγκεκριμένο άσμα. Και αν μας κακολογεί λίγο εμάς τις γυναίκες, είναι φανερό ότι αυτή η υπερβολή προσπαθεί να εκφράσει τον ερωτικό καημό που περιγράφει ο προδομένος άνδρας που έμεινε για πάντα άγνωστος.
Ο στιχουργός εμπνεύστηκε την ιστορία από ένα απλό περιστατικό που όμως δείχνει την ευαισθησία και παρατηρητικότητα του Σπύρου Γιατρά. Ήταν μία βροχερή μέρα όταν ένας άνδρας τριγυρνούσε στους δρόμους, αδιάφορος αν θα βραχεί, εμφανώς απελπισμένος και αφημένος στη μοίρα του.
Όλα έδειχναν πως κάτι δεν πηγαίνει καλά μέχρι που ένας άγνωστος που τον παρατηρούσε από τη βιτρίνα ενός μαγαζιού, έσπευσε να ρωτήσει τι συμβαίνει.
Τον ρώτησε μονολεκτικά "γυναίκα", με εκείνον να γνέφει καταφατικά το κεφάλι.
Αυτός ο άγνωστος ήταν ο Σπύρος Γιατράς, ο οποίος εμπνεύστηκε από το γεγονός και έγραψε αυτό το τραγούδι ορόσημο στην πορεία του ίδιου.
Η βροχή ξεπλένει τους δρόμους, οξύνει ερωτικά πάθη, καθαρίζει την ψυχή....και αποτελεί πηγή έμπνευσης για ένα λαϊκό άσμα ανεπανάληπτο.
Κείμενο: Μαρία Σκαμπαρδώνη
Σ.Σ Η φωτογραφία από το εξώφυλλο του δίσκου του Στράτου Διονυσίου προέρχεται από το Discogs.