Ο Τόλης αλλιώς

Ο Τόλης αλλιώς

Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες, τραγουδιστές συγκεριμένα, που ενώ γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία κι έχουν άπειρους θαυμαστές, έχουν παράλληλα και άπειρους πολέμιους. Μπορεί να ακούγονται στο ραδιόφωνο, να πουλάνε δίσκους (ή ό,τι καλεί η εποχή), να γεμίζουν στάδια και μαγαζιά, αλλά ταυτόχρονα να προκαλούν απέχθεια ή αντιπάθεια σε ένα άλλο κοινό.

Ο Τόλης Βοσκόπουλος είναι μια τέτοια περίπτωση στο ελληνικό τραγούδι, από τις πλέον χαρακτηριστικές μάλλον. Από τη μια έχει ένα φανατικό κοινό, ειδικά ανάμεσα στον γυναικείο πληθυσμό κι απ'την άλλη έχει ένα σωρό εχθρούς. Ή μάλλον δεν θα τους έλεγα εχθρούς... Όλοι όσοι τον λατρεύουν (γιατί περί λατρείας πρόκειται), τον λατρεύουν για τους ίδιους ακριβώς λόγους που οι υπόλοιποι τον απεχθάνονται. Η ένρινη φωνή, το σακάκι του το σταυροκουμπωτό, η (καταστροφική) αγάπη του προς το γυναικείο φύλο και η θετική ανταπόκριση που έχει, όλα αυτά τον έχουν κάνει σε άλλους αγαπητό και σε άλλους καθόλου.  

Αν και εγώ ανήκω στην κατηγορία των ένθερμων θαυμαστριών του, δεν θα προσπαθήσω καθόλου τώρα να σας πιέσω ή να σας μεταπείσω.  Θα αλλάξω κουβέντα και θα σας θυμίσω κάποια τραγούδια που ΔΕΝ τραγουδάει ο Βοσκόπουλος. Γιατί ο Τόλης μας υπήρξε και συνθέτης τραγουδιών εκ των οποίων άλλα τραγούδησε ο ίδιος κι άλλα έδωσε σε άλλους ερμηνευτές. Απ’αυτά διάλεξα πέντε τραγούδια ελαφρά λαϊκά,από αυτά που ο Βοσκόπουλος χάρισε σε άλλους συναδέλφους του,  χιλιοτραγουδισμένα και πολυαγαπημένα (μου) από τα καλύτερα του είδους και της εποχής τους.  



Πρώτο και καλύτερο, το "Αποκοιμήθηκα", σε στίχους Μίμη Θειόπουλου του 1977 από τον δίσκο “Αν ξαναζούσα”, ένα από τα πιο ωραία και γλυκά τραγούδια που έχει ερμηνεύσει ο Στράτος Διονυσίου. Η ενορχήστρωση του Ν. Ιγνατιάδη που χάρισε στο κομμάτι αυτό, ένα ύφος ρομαντικό και πιο ελαφρύ από τα έως τότε καθαρά λαϊκά τραγούδια του Διονυσίου, είχε δημιουργήσει αμφιβολίες αρχικά στον ερμηνευτή που τότε βρισκόταν σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της καριέρας του, καθώς είχε μόλις βγει από την φυλακή και προσπαθούσε να ξαναμπεί στα πράγματα. Ο Βοσκόπουλος επέμενε πως ήταν φτιαγμένο για εκείνον κι έτσι ο Στράτος άρχισε να το τραγουδάει στο μαγαζί, στα Δειλινά. Κάποιοι φίλοι του, του έλεγαν πως δεν άξιζε το τραγούδι, δεν ήταν γι'αυτόν, ο Τόλης επέμενε και τελικά και συνέχισε να το τραγουδά και μπήκε και στο L.P., αλλά τελευταίο στη σειρά. Συνήθως τελευταία στους δίσκους τότε έβαζαν τα πιο "δεύτερα" κομμάτια, που δεν τα είχαν για σουξέ. Το "Αποκοιμήθηκα" βέβαια έγινε πολύ μεγάλη επιτυχία κι ο Τόλης (που το ηχογράφησε κι ο ίδιος αργότερα) είχε μεγάλο δίκιο που επέμενε να το πει ο Διονυσίου. Αποδείχτηκε μία από τις πιο διαχρονικές επιτυχίες του και ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια του. Ένα μπράβο λοιπόν στον Βοσκόπουλο για το τραγούδι που έγραψε και για την επιμονή του στην επιλογή του Στράτου.

 

Το 1969 ο Βοσκόπουλος έδωσε στην Μαρινέλλα το "Δυο νύχτες" για τον δίσκο της “Όταν σημάνη εσπερινός”. Φοβερό τραγούδι, υπέροχη ερμηνεία σε ένα όλο παράπονο πονεμένο τραγούδι αγάπης που κι αυτό δεν γνώρισε τότε μεγάλη επιτυχία, σε στίχους Ηλία Λυμπερόπουλου. Το ίδιο τραγούδι ή μάλλον τμήμα του τραγουδιού, έχει τραγουδήσει και ο Μητροπάνος. Στον δίσκο του Λαϊκά '76 , υπάρχει ένα κομμάτι που στην ουσία είναι συρραφή τριών τραγουδιών: 1) Δυο νύχτες 2) Αλλοίμονο 3) Θέλω απόψε να σου γράψω. Η ιδέα ήταν του συνθέτη Σπύρου Παπαβασιλείου και ήταν πρωτοποριακή για την εποχή της, μοναδική θα έλεγα. Ο λόγος που έγινε αυτό ήταν για να "γεμίσουν" τον δίσκο, να μην φαίνεται φτωχός με 10 μόνο κομμάτια. Κι η αλήθεια είναι ότι αρχικά δεν ακούστηκε και πολύ. Αργότερα όμως ο Μητροπάνος άρχισε να το ερμηνεύει στις ζωντανές εμφανίσεις του κι έτσι ο κόσμος το αγάπησε. Μάλιστα, πιο μετά στα λάιβ του, αντικατέστησε το Θέλω απόψε να σου γράψω με το Βγήκε η ζωή μας στο σφυρί  του Μίκη Θεοδωράκη (αυτή η βερσιόν υπάρχει στον δίσκο "Μια Νύχτα Στο Λυκαβηττό"  του 1991)


 
Κάποια χρόνια νωρίτερα, το 1967, ο Τόλης είχε γράψει ένα ωραίο χασάπικο με τίτλο “Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε” σε στίχους Μ. Θειόπουλου. Ήθελε να το τραγουδήσει με την Μαρινέλλα ντουέτο, αλλά τότε εκείνη είχε μόλις χωρίσει με τον Καζαντζίδη και κοίταζε πώς να κάνει σόλο καριέρα. Έτσι λοιπόν, το τραγούδι το πήρε η Δούκισσα, που με την ζεστή φωνή της μας χάρισε ένα αξέχαστο τραγούδι, από τα πολύ αγαπημένα μου. Ακούγεται και στην ταινία “Καταραμένη ώρα” (1968) 



Το 1971 η αξέχαστη Τζένη Βάνου περνούσε μια πολύ δύσκολη φάση στη ζωή της και στην καριέρα της. Ο φίλος της Τόλης Βοσκόπουλος, της έδωσε ένα δικό του τραγούδι για να την βοηθήσει να επανέλθει στο μουσικό προσκήνιο. Έτσι, το “Αγόρι μου”, έγινε μια από τις πιο μεγάλες επιτυχίες της Τζένης Βάνου και η απαρχή της “λαϊκής” της καριέρας. Υπέροχο τραγούδι, σε στίχους Μ. Θειόπουλου και πάλι, έδωσε άλλη διάσταση στην (κυριολεκτικά) μοναδική  φωνή της Τζένης Βάνου, ο κόσμος το λάτρεψε κι έμεινε διαχρονικό. 


 
Τελευταίο κράτησα ένα τραγούδι που το ξέρουμε ερμηνευμένο από τον ίδιο τον Βοσκόπουλο. Η αλήθεια όμως είναι πως το “Εκείνη” το είχε πρωτοπαρουσιάσει στο ελληνικό κοινό ο φοβερός και τρομερός (άλλη μοναδική φωνή) Γιάννης Βογιατζής, στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης το 1969 και μάλιστα είχε πάρει και το Β’ βραβείο. Μια διαφορετική, πιο ρομαντική, ελαφριά ερμηνεία από τον crooner Βογιατζή σε αντίθεση με την ερμηνεία του Τόλη (που όμως το έκανε επιτυχία) που ήταν σαφώς πιο λαϊκή και πιο θεατρική. (Στίχοι του Ηλία Λυμπερόπουλου) 
Να θυμίσω εδώ ότι την επόμενη χρονιά, το 1970, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το πρώτο βραβείο πήρε το τραγούδι “Αδέρφια μου αλήτες πουλιά”, σε ερμηνεία και πάλι του Γιάννη Βογιατζή  που ήταν και βέβαια σύνθεση του Τόλη Βοσκόπουλου και σε στίχους του Η. Λυμπερόπουλου.  


Κι έτσι σας παρουσίασα 6 κι όχι 5, όπως αρχικά είπα, τραγούδια συνθέσεις του Τόλη Βοσκόπουλου, τα πιο γνωστά μάλλον και σίγουρα τα δικά μου πιο αγαπημένα. Αυτά με τον πονηρό σκοπό, να τον δείτε με άλλο μάτι και ίσως να τον εκτιμήσετε, όσοι και όσες δεν ανήκετε, σαν κι εμένα, στο φανατικό κοινό του Τόλη Βοσκόπουλου.


Εκτύπωση   Email