Χωρίς αμφιβολία, η πιο δύσκολη λίστα που έχω κάνει. Οι πολυαγαπημένες μου ταινίες από τον κλασικό ελληνικό κινηματογράφο.

Λοιπόν, βασικό κριτήριο (ίσως και μοναδικό) ποιά ταινία μπορώ να βλέπω και να ξαναβλέπω και να είναι σαν την πρώτη φορά. Και να έχω ένα χαζό χαμόγελο, όπως λέει ο σύζυγος Γιωργάκης, όση ώρα την παρακολουθώ. Γι’αυτόν εξ άλλου το λόγο, κράτησα μόνο κωμωδίες ή κομεντί ή μιούζικαλ και άφησα απ'έξω Ποτέ την Κυριακή, Λόλα κ.λπ.(άλλη φορά αυτά) καθώς και πολυαγαπημένο Ξανθόπουλο (Θέλω να κάνω μια λίστα μόνο γι’αυτόν...).  Και προσπάθησα να μοιράσω λίγο τους πρωταγωνιστές, δηλ. να μην βάλω πολύ Λογοθετίδη ή Κωσταντάρα ή Βουγιουκλάκη.

20. Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΝΟ 1962 Κωμωδία ηθών. Ντ.Δημόπουλου- Μ.Τσιφόρου. Τέλειος Φωτόπουλος, πατέρας, παραδοσιακός και προστατευτικός και υπέροχη η Αντιγόνη Κουκούλη ως τρελο-κούδουνο εποχής με το τρανζίστορ. Οι διάλογοι είναι όλα τα λεφτά. Με τρανζιστοράκι έπαιζες κοπέλα μου, δεν το ήξερες ότι έχει κεραία;

19. Η ΘΕΙΑ ΜΟΥ Η ΧΙΠΙΣΣΑ 1970  Αλ. Σακελλάριου. Ρένα Βλαχοπούλου με τουαλέτες εποχής ή με σφουγγαρίστρα είναι απίθανη. Η σκηνή που σκάνε μύτη στα Μάταλα Βλαχοπούλου & Μιχαλόπουλος ως χίπηδες με κάνει να λύνομαι στα γέλια. Και ο Τσιβιλίκας καλός! Το στόρυ γνωστό και απλοϊκό, αλλά who cares;...Τί θα κάνω στο Αμάνν;;; Θα σφουγγαρίζω τα ανάκτορα του Χουσείν;

18. Η ΩΡΑΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΕΑ 1969  Ντ. Δημόπουλου-Λ. Μιχαηλίδη  Ο Γκιωνάκης κουρέας εποχής, ονόματι Ψαλίδας (!!!) με τις τρεις αδελφές και την αρρεβωνιάρα Μάρθα Καραγιάννη (στο έργο Μάρθα Καραγιώργη) στον πιο καλό της ρόλο, να τα δίνει όλα στο πεδίο μάχης «αμάν να παντρευτούμε»! Και οι υποψήφιοι γαμπροί, ο ένας πιο «τύπος» απ’τον άλλον. Πολύ καλές ερμηνείες, από όχι και τους καλύτερους ηθοποιούς, αλλά φαίνεται ο σκηνοθέτης Δημόπουλος , το κατείχε το πράγμα. ΚΑΙ ολίγον μιούζικαλ, καθότι ωραία μουσικούλα, τραγουδάκια και χορός έμπροσθεν του κουρείου.

17. ΟΥΤΕ ΓΑΤΑ ΟΥΤΕ ΖΗΜΙΑ 1954 Σακελλάριου – Γιαννακόπουλου. Έχω δει κι άλλους κόμβους κύριε σταθμάρχα μου, αλλά σαν το δικό σου τον κόμβο, δεν έχω ξαναδεί!  Φοβερός Λογοθετίδης, δεν τον χορταίνεις. Όλο το καστ συγκλονιστικό (Λιβυκού, Φωτόπουλος, Κωνσταντάρας), φοβερές ατάκες, πανέξυπνο σενάριο με ζήλειες, καμώματα, ψέματα και παρεξηγήσεις. Ξανά και ξανά!

16. ΕΞΩ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ 1961 Σκηνοθεσία:Κώστας Ανδρίτσος, Σενάριο:Στέφανος Φωτιάδης. Λοιπόν, από πιτσιρίκα που ήμουν είχα εντυπωσιαστεί τόσο με την επιλογή των επωνύμων των χαρακτήρων  Τιμολέων Αδάμαντας (ο τίμιος, ηθικός αλλά πτωχός δάσκαλος Ορέστης Μακρής να δίνει ρέστα), Κλεάνθης Κλεφτοδήμος (ο απατεώνας Παπαγιαννόπουλος) και Πετσωμένος (ο άλλος απατεώνας Δ.Νικολαίδης με τσίλικο μουστακάκι). Μια άκρως διδακτική κωμωδία , διαχρονική θα έλεγα και βγαλμένη απ’τη ζωή.

15. ΤΟ ΚΟΡΟΪΔΑΚΙ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΟΣ 1960 – Γ. Δαλιανίδη σε ιστορία Ν. Τσιφόρου. Φτωχός και άξιος υπάλληλος Ηλιόπουλος ερωτεύεται την άτακτη και πονηρή πλουσία κόρη του αφεντικού Παπαγιαννόπουλου, Τζ. Καρέζη. Και οι τρεις ήταν υπέροχοι! Καθώς επίσης και η μουσική Μ.Χατζηδάκι!

14. ΞΥΠΝΑ ΒΑΣΙΛΗ 1969  Γ. Δαλιανίδη (από θεατρικό του Ψαθά) Πιο βγαλμένο απ’τη ζωή, δεν έχει... Κάθε φορά που το παρακολουθώ συγχίζομαι και στεναχωριέμαι. Γλυκόπικρη κωμωδία που σατυρίζει τέλεια και καυτηριάζει τον μικροαστισμό και τους ψευτο-ιδεολόγους. Κωνσταντίνου (έξοχος ηθοποιός, φτάνει να του έδιναν καλούς ρόλους σαν αυτόν εδώ) φοβισμένος & ηθικός & δεξιός μικροαστός, Αλεξανδράκης, καπάτσος συνδικαλιστής αριστερός που ξεχνάει ιδεολογίες και επαναστάσεις μόλις πιάνει την καλή, Ναθαναήλ ,Τασώ Καβαδία ΚΑΙ Μιχαλακόπουλος ως ανεπανάληπτος ποιητής Φανφάρας. Όλα τέλεια. τρέλα, τρέλα, ...και το μυαλό σου είναι θολό-και το δικό της πιο λειψό-σας εθολώσαν τα λεφτά – γειά σου Φανφάρα φαφλατά!

13. ΜΙΑ ΤΡΕΛΛΗ ΤΡΕΛΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ 1965 – Ντ. Δημοπουλου-Τσιφόρου-Βασιλειάδη Και μουσική Μ.Πλέσσα! Θυμάμαι πως είναι από τα έργα που με την πρώτη που τα είδα, είχα ενθουσιαστεί.  «Όχι καλέ, ο Προμηθέας είναι βιβλιοπωλείο». Μ.Αρώνη (μάλλον το μεγάλο ατού της ταινίας), Καρέζη, Αλεξανδράκης, Παπαγιαννόπουλος και όλοι οι υπόλοιποι ένας κι ένας. Τρελλές ατάκες «αρραβωνιαμένη με το φαρμακοποιό, ε; Δεκάξι χρόνια...όσο ζούνε και τα άλογα»,«τί λες βρε παιδάκι μου, στην Αγγλία βρήκες να πας να γίνεις άντρας;» έντονοι, αντικρουόμενοι χαρακτήρες πάνε κι έρχονται και ωραία μουσικούλα. Και κούκλος Αλεξανδράκης! Πολύ το αγαπάω!

12. ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ 1965 – Σακελλάριος. Διπλό το μεγαλείο της. 1ον. Το ρεσιτάλ ερμηνείας του Κωνσταντάρα, αλλά και όλων των ηθοποιών, ακόμα και του σωφέρ, και 2ον. Η διαχρονικότητα, η πραγματικότητα, η απεικόνιση των πολιτικών και της πολιτικής και (στο τέλος) ο παραλληλισμός πολιτικής και οικογένειας. Ο Σακελλάριος κεντάει σ’αυτό το έργο και ο Κωνσταντάρας είναι τόσο πειστικός Μαυρογιαλούρος, πολιτικός της Αθήνας που δεν παίρνει χαμπάρι τί γίνεται στην εκλογική του περιφέρεια και χαύει όλα τα παχιά λόγια που του σερβίρουν οι γλείφτες γύρω του, ώσπου να ανακαλύψει μόνος του την πραγματικότητα. Ευτυχώς (τότε) υπήρχε και φιλότιμο.

11. ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΟΙ ΧΑΝΤΡΕΣ 1966 Δαλιανίδης . Μπουζουκόβιοι εναντίον γιεγιέδων, σημειώσατε ΧΙ.  Φώτης Τσίπουρας, Κώστας Πίτουρας, Μεμάς Βεντούζας (=Γεωργίτσης κούκλος, κλασικός Βουτσάς, Βογιατζής) λαϊκοί μπουζοκόβιοι μάγκες και καλά παιδιά με φιλότιμο. Γύρω τους Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου λαϊκές μικρο-ντίβες. Απέναντι τους η θεά Crazy Girl Ζωίτσα Αυτό είναι αλλιώτικο φρούτο, δεν ξέρεις να το φας, που όλοι ξέρουμε πια τί έκανε για χάρη της ο Γεωργίτσης. Υπέροχη μουσική Πλέσσα, υπέροχοι δεύτεροι και τρίτοι ρόλοι, ατάκες, παλιά Αθήνα.

10. Η ΚΥΡΑ ΜΑΣ Η ΜΑΜΜΗ 1958 Σακελλάριος. Γ.Βασιλειάδου Vs Ορ. Μακρή. Τιτανομαχία! Μικρού budget ταινία που αποδεικνύει περίτρανα ότι και με λίγα λεφτά, γίνονται θαύματα. Το στόρυ, οι ερμηνείες, τα μηνύματα, η καταγραφή των ηθών, ο πανέμορφος Παπαμιχαήλ, η γλυκυτάτη Καλογεροπούλου, όλα άριστα! Αλλά κυρίως το βλέμμα του Μακρή, που σκοτώνει!

9. Ο ΖΗΛΙΑΡΟΓΑΤΟΣ 1956 Γ.Τζαβέλλα (βασισμένο στο θεατρικό «Ο εραστής Έρχεται» του Γ. Ρούσσου). Κλασικός Λογοθετίδης σαπουνέμπορος που του έχει καρφώσει στο μυαλό με τις κινηματογραφικές του εμμονές ο κουμπάρος Πρωτόπαππας, ότι η γυναίκα του (Ι.Λιβυκού) τον απατά! Κλασική περίπτωση στις ελληνικές ταινίες, αλλά δοσμένο με τέτοιο κέφι που κολλάς και δεν ξεκολλάς. Ο Κωνσταντάρας, ύποπτος εραστής, η Σμάρω Στεφανίδου τραλαλά ξαδέρφη-συμβουλάτωρ της συζύγου και μπλέκεται ένα τρελλό γαϊτανάκι παρεξηγήσεων , μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Ευτυχώς που υπήρχε και «το καινούργιο μηχάνημα που καταγράφει ό,τι λες σαν δίσκος γραμμοφώνου» και έλαμψε η αλήθεια...

8. ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΚΡΥΟ 1963 Δαλιανίδης – Μουσική Πλέσσα  εννοείται. Για πολλοστή φορά σε ελληνική ταινία, ένας αδελφός πασχίζει να αποκαταστήσει τις αδελφές του προκειμένου να παντρευτεί κι ο ίδιος το κορίτσι που έχει προ πολλού βρει. Εδώ εις διπλούν.  Οι σκηνές όπου η Βλαχοπούλου προσπαθεί να ξεφορτωθεί τους υποψήφιους γαμπρούς, τα σπάνε. Ο καημένος ο Ηλιόπουλος που τον περιλαμβάνουν οι γιατροί, επίσης ξεκαρδιστικός. Ο Βουλγαρίδης κούκλος, αν και πτωχός, Χλόη Λιάσκου και Ζωίτσα κούκλες σωστές, υπέροχη μουσική, τί άλλο θες ; Όλα είναι μια υπέροχη ατμόσφαιρα... Εσείς είχατε πολλούς άνδρες; Δηλαδή πόσους; 5; Πιο πολλούς; 10; Χρυσέ μου, θα καθόμουνα εγώ εδώ να συζητήσω για δέκα άνδρες; 20; Βάλε...50; Βάλε...100; Βγάλε έναν. Χαίρετε. Στα τσακίδια!

7. Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 1961 Σακελλάριος, Χατζηδάκις, Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ, Κωνσταντάρας!!! Τραγούδια που τα ξέρουμε απέξω, υπέροχα ναυτάκια, τσαχπινιά, ελληνική θαλασσίτσα, δροσιά, ξενοιασιά, κέφι και ρομάντζο! Η σκηνή με τον Κωσταντάρα να εισβάλει για έλεγχο στον θάλαμο και η άλλη με τον Μαλούχο και την Καίτη Λαμπροπούλου γύρω από το ρολόι στον Πειραιά, δεν έχουν ταίρι. Ανάλαφρο και δροσερό!

6. ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ 1964 Ντ. Δημόπουλου, Ασ. Γιαλαμά, Κ. Πρετεντερη Εδώ πρώτα-πρώτα θα αναφέρω τον εκπληκτικό ρόλο της Λιλής Παπαγιάννη, ως Αθηνάς. Καθοριστικός εξ άλλου και για την πλοκή του έργου. Η δε Καρέζη αλλάζει τόσες φάτσες και  φωνές! Αλεξανδράκης, Παπαγιαννόπουλος στο ύψος τους. Όλοι δυναμικοί και ξεχωριστοί χαρακτήρες.  Και η ιστορία είχε κάποια πρωτοτυπία και οι διάλογοι φυσικά σούπερ! Επίσης το έργο έχει ιδαίτερη επιτυχία στα τηλεφωνήματα. Ίσως οι πιο αστείες σκηνές του είναι τηλεφωνικές.

5. ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ 1961 Σακελλάριου- Γιαννακόπουλου. Χράτσα χρούτσα, χράτσα χρούτσα, με τη μασελίτσα μας... Δ.Χορν και  Μάρω Κοντού και «Πες μου μια λέξη». Ευφάνταστη «διασκευή» του Φάουστ στα στενά της Πλάκας. Εξαίρετη ερμηνεία του Χορν και όταν κάνει τον νέο και –ακόμα καλύτερα- όταν κάνει τον γέρο. Αστείο, αληθινό και τραγικό μαζί!

4. Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΧΤΡΑ 1964 Δαλιανίδης (από κωμωδία  του Ψαθά) . Ο καλύτερος ρόλος της Βλαχοπούλου! Και Κωσταντάρας και Παπαγιάννη και Σαπφώ Νοταρά και Βουτσάς καλός και καθόλου σαχλός. Η σκηνή στην φυλακή με τον Φέρμα και τον Ν.Πλατή και την Βλαχοπούλου, αξέχαστη. Κι αυτή στο δικαστήριο επίσης Της κυρίας Παπαδήμα. Δεν το θυμάστε; Κι εσείς είσαστε εκεί.

3 .Ο ΣΤΡΙΓΓΛΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΡΝΑΚΙ 1967 Σακελλάριου. Το νου σας ρεμάλια!  Μα τί ωραία ιστορία! Τί φοβερός Κωσταντάρας που μέσα στους καλούς του τρόπους και την φυσική του ευγένεια και αρχοντιά, πέταγε και το βρισίδι του. Άνιθος...τον κακό σου τον καιρό, που είναι άνιθος.  Και η Μίτση Κωσταντάρα, η ατυχήσασα. Ο κύριος Πετροχείλος;... Γελάω και τώρα.

2. ΤΟ ΞΥΛΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠ’ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ 1959 Σακελλάριος στα απολύτως καλύτερά του!!! Οι διάλογοι, οι χαρακτήρες, τα ονόματα και τα παρατσούκλια («ο βεβαίως-βεβαίως»), οι ατάκες , η μουσική του Χατζηδάκι! Η Βουγιουκλάκη παίζει ακριβώς αυτό που της ταιριάζει. Ο Παπαμιχαήλ τόσο όμορφος και πειστικός ευσυνείδητος και αδέκαστος φιλόλογος και όλοι οι υπόλοιποι βέβαια, Μακρής, Παπαγιαννόπουλος, Τσαγανέας, Μ.Κρεβατά, απίθανοι, φοβεροί. Πόσες φορές το έχω δει; 500; 1500; Δεν το βαριέμαι με τίποτα.

1. Η ΘΕΙΑ ΑΠ’ΤΟ ΣΙΚΑΓΟ 1957 Σακελλάριος και πάλι Σακελλάριος! Please, please…Το φοβερό και τρομερό δίδυμο Ορέστη Μακρή – Γεωργίας Βασιλειάδου δίνει ρέστα. 62 ετών ταινία, 62.000 φορές την έχουμε δει και πάλι σκάω στα γέλια και πάλι κάτι θα βρω που δεν είχα καλοπροσέξει. Πρωτότυπο στόρυ πάνω σε μια εντελώς κοινότυπη και χαρακτηριστικά ελληνική κατάσταση. Ο αυστηρός και παλαιών αρχών πατέρας, με την κλασική ό,τι πεις εσύ μαμά, μεγαλώνουν τα τέσσερα τους κορίτσια όσο πιο ηθικά και αυστηρά μπορούν. Και έρχεται η θεία απ’το Σικάγο και ανατρέπει τα πάντα με τις πρωτοποριακές και μοντέρνες ιδέες της και με τις στάμνες της "Ω γουέλ, μα που είναι οι ανιψιές μου;Τι είναι τούτα καλέ; ταμένα τά'χετε;"  Κι έτσι τα κορίτσια βρίσκουν τους καλύτερους γαμπρούς, αλλά και η ίδια η θεία! Let me Χαρίλαε, let me…

Κείμενο: Marlykon

Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήσαμε ανήκουν σε: www.finosfilm.com, imdb.com, karagiannis-karatzopoulos.com, classicgreekcinema.com