«Τ’ όνομά μου είναι Γιώργης Ανεμογιάννης απ’ τούς Παξούς και γι’ αυτό οι πιο πολλοί με φωνάζουν Παξινό.» «Αν δώσει ο Θεός και πετύχω, δώσε μου δέκα τάλλαρα να τα κάνω χάρισμα της αρραβωνιαστικιάς μου.»

Αυτά είπε ο Ανεμογιάννης στον πλοίαρχο Νικόλαο Μπόταση που ήθελε έναν εθελοντή για να οδηγήσει το μπουρλότο κατά πάνω στον τούρκικο στόλο που ήταν αραγμένος στο φρούριο της Ναυπάκτου. Ένα μπουρλότο κακοφτιαγμένο όμως, από τον καπετάν- Μυργιαλή που δεν γνώριζε ακριβώς πώς φτιάχνονται, κι έβαλε απλά καυστικές ύλες σε ένα πλοίο της μοίρας του ελληνικού στόλου.

Ο Ανεμογιάννης ξεκινά με το πυρπολικό ως πηδαλιούχος, και ο  Μυργιαλής από κοντά με κωπηλάτες στη συρόμενη λέμβο που μετέφερε το πυρ. Το πυρπολικό πλησίασε τον τουρκικό στόλο αλλά δυστυχώς οι τούρκοι τους είδαν και άρχισαν να πυροβολούν και από το φρούριο και από τα πλοία τους. Ο άπειρος Μυργιαλής βάζει φωτιά και κόβει τα σχοινιά κι ο επίσης άπειρος αλλά γενναίος Παξινός, αντί να πέσει στην θάλασσα όπως του φώναζαν οι δικοί του, προσπαθεί να φέρει το μπουρλότο όσο πιο κοντά στα τούρκικα πλοία. Όμως οι εχθροί έστειλαν έξι λέμβους για να απωθήσουν το πυρπολικό, με αποτέλεσμα και το μπουρλότο να χαθεί άσκοπα και, το χειρότερο,να πιάσουν τον Ανεμογιάννη ζωντανό. Τα κτήνη οι τούρκοι, τον ανέβασαν στη ναυαρχίδα τους, τον σούβλισαν ζωντανό σε αργή φωτιά και μετά κρέμασαν το καμμένο σώμα του ήρωα στα τείχη της Ναυπάκτου.

Όλα αυτά τα φοβερά συνέβησαν την 10^η Ιουνίου 1821. Ο Γιώργος Ανεμογιάννης που τον φώναζαν και Παξινό αφού καταγόταν από τους Παξούς,  ήταν από τους πρώτους που κατατάχθηκε ως εθελοντής στον αγώνα του 1821. Κι έτσι 25 ετών αρραβωνασμένος, βρέθηκε να υπηρετεί στο πλοίο «Σύμμαχοι» της Λασκαρίνας Μπουμπολίνας, με πλοίαρχο τον Νικόλαο Ορλώφ.

Και τον Ιούνιο του 1821, μια μοίρα του ελληνικού στόλου επιχειρεί να πυρπολήσει τον τουρκικό στόλο στο φρούριο της Ναυπάκτου και αφού προηγουμένως είχε γίνει αποτυχημένη έφοδος από ξηράς και επίθεση με κανονιοβολισμούς σε Αντίρριο και Ναύπακτο. Οι Τούρκοι της Ναυπάκτου έκαψαν τα σπίτια τής πόλης και αποσύρθηκαν στο βενετικό φρούριο πού δεσπόζει στον Πατραϊκό Κόλπο. Έτσι λοιπόν, η μοίρα του ελληνικού στόλου αποφάσισε να επιτεθεί και να πυρπολήσει τα τουρκικά καράβια, δυστυχώς χωρίς επιτυχία.

Έτσι λοιπόν κι ο γενναίος Γιώργος Ανεμογιάννης, θυσίασε την ζωή του και δεν γύρισε ποτέ στην αρραβωνιαστικιά του στους Παξούς.

Σε ανάμνηση αυτού του τρομερού ηρωισμού του Ανεμογιάννη, δυο μπρούτζινα αγάλματα του Παξινού αγωνιστή δεσπόζουν στις εισόδους των λιμανιών της Ναυπάκτου και του Γάϊου στους Παξούς. Το άγαλμα στους Παξούς κοιτάει προς τη Ναύπακτο εκεί όπου ξεχωρίζει το άλλο άγαλμα του, στον ενετικό προμαχώνα στην είσοδο του λιμανιού. Κι αυτό το άγαλμα είναι στραμμένο προς τον Γάϊο!

Κείμενο: Marlykon