Μια τολμηρή, σπονδυλωτή ταινία των 70's που ακουμπά με δεξιοτεχνία ζητήματα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας. Αγαπήθηκε από το κοινό της εποχής για το θέμα, την ερμηνεία (και την ομορφιά) της Ζωής Λάσκαρη!

Πολλές καλτ ταινίες του εγχώριου αλλά και ξένου Κινηματογράφου, προκάλεσαν τα συντηρητικά αντανακλαστικά της εποχής τους και προσπάθησαν να θαφτούν κάτω από τόνους λάσπης και κατηγοριών.

Ωστόσο, παραμένουν διαμαντάκια και ταινίες που κατάφεραν να σπάσουν αυγά και να μιλήσουν ανοιχτά για θέματα ταμπού, τα οποία λόγω σεμνοτυφίας κρατούνται στο σκοτάδι.

Το 1973, ο Γιάννης Δαλιανίδης και ο Γιώργος Τζαβέλλας συνεργάζονται για μία και μοναδική φορά, στη δημιουργία της ταινίας ο Αστερισμός της Παρθένου. Μία σπονδυλωτή ταινία η οποία με χιούμορ, δραματικότητα, ευαισθησία και ρεαλισμό προσπαθεί να διερευνήσει τα αίτια που σπρώχνουν τη γυναίκα στην πορνεία.

Οι ιερόδουλες γυναίκες πάντοτε βρίσκονταν στο ηθικό στόχαστρο εκείνων που αμύνονταν για τη διατήρηση των ηθών στην κοινωνία. Ήτανε πάντοτε τα θύματα της εύκολης διαπόμπευσης, της κοινωνικής κατακραυγής, πλήρωσαν πολλές φορές με το αίμα τους την ηθική μανία προσώπων που θεωρούσαν πως αν τις εξολοθρεύσουν θα "καθαρίσουν" την ανθρωπότητα από τον πειρασμό, «από το κακό».

Ωστόσο, η σεξεργασία θεωρείται το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου, εμπεριέχει πολλούς κινδύνους για την υγεία και τη σωματική ακεραιότητα, είναι μία εύκολη λύση για πολλούς μοναχικούς ανθρώπους που έζησαν για λεπτά τον εξαγορασμένο έρωτα σε ένα κλειστό δωμάτιο.

Ο Aστερισμός της Παρθένου παραμένει μία καλτ ταινία η οποία ακουμπά με δεξιοτεχνία ζητήματα ταμπού της Ελληνικής συντηρητικής κοινωνίας, τα οποία προσπαθεί να κρύβει κάτω από το χαλάκι. Επιθυμώντας να υπάρχουν μεν, αλλά να μη φανερώνονται, να κρύβονται.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η τρίτη ιστορία είναι η πιο δραματική και αληθινή. Μία γυναίκα η οποία προσπαθεί να βρει χρήματα για τη θεραπεία του συζύγου της και αναγκάζεται να βγει στο καλντερίμι της ζωής και το παράνομου έρωτα.

Μεγάλο μέρος της επιτυχίας μίας ταινίας, αναμφίβολα, είναι ο πρωταγωνιστής ή η πρωταγωνίστρια.

Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι το σενάριο δημιουργήθηκε αρχικά για την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η οποία θεώρησε ότι αυτό θα ήταν ένα τολμηρό βήμα για την καριέρα της και για αυτό το απέρριψε.

Αυτό θα έδινε την ευκαιρία στο απόλυτο θηλυκό, τη Ζωή Λάσκαρη, να πρωταγωνιστήσει στον καλύτερο και πιο δραματικό ρόλο της καριέρας της.

Η Λάσκαρη υπήρξε για πολλές δεκαετίες, η επιτομή της Ελληνικής ομορφιάς. Άνδρες και γυναίκες θαύμαζαν τη θηλυκότητα, την ωραιότητα του σώματος, την αρμονία των χαρακτηριστικών του προσώπου της. Αναστενάζοντας ηδονικά μπροστά από εξώφυλλά της σε περιοδικά, μένοντας ακίνητοι να θαυμάζουν το ακραία θηλυκό της σώμα όταν χόρευε στις ταινίες, βιώνοντας ερωτικούς σεισμούς όταν την έβλεπαν να είναι η ιδανική femme fatale σε μερικές από τις πιο δραματικές Ελληνικές ταινίες.

Η ίδια σε αυτή την ταινία, θα έρθει αντιμέτωπη με τον ρόλο της ζωής της. Το πορσελάνινο δέρμα και και η αθωότητα του βλέμματός της δεν την εμπόδισαν από το να υποδυθεί μοναδικά μία ιερόδουλη με όλη την τόλμη, το θράσος και την τρυφερότητα που εμπεριέχει η ζωή της.

Ο Αστερισμός της Παρθένου είναι μία εξερεύνηση της πορνείας ως επάγγελμα μέσα στην κοινωνία, αναλύοντας ανισότητες, παιχνίδια της μοίρας, τραγικές συμπτώσεις και προσωπικές επιθυμίες που αντιπαρατίθενται στις κοινωνικές συμβάσεις.

 Παρά την κοινωνική κατακραυγή της εποχής, η ταινία σκαρφάλωσε στο box office της εποχής, κατακτώντας την 5η θέση ανάμεσα σε 44 της ίδιας χρονιάς.

Ακόμα και αν η ταινία, μερικές φορές, μπορεί να φανεί στο θεατή ολίγον υπερβολική -για παράδειγμα, η απώλεια της παρθενίας στη δεύτερη ιστορία με τον τρόπο που πραγματοποιείται - η ταινία προβληματίζει και εκθέτει τον πουριτανισμό και την υποκρισία της συντηρητικής κοινωνίας.

Παραμένει αγαπημένη μου ταινία, τολμηρή και στις ερωτικές σκηνές, με μία Λάσκαρη δραματική, κρυστάλλινη, αέρινη. Και επικίνδυνα όμορφη....

  Κείμενο: Μαρία Σκαμπαρδώνη

Σ.Σ Οι φωτογραφίες είναι από :

https://cdn.fanpage.gr/media/2022/03/90-710x401-1.jpeg

https://opentv-static.siliconweb.com