Κείμενο: Μερόπη Σανοπούλου Μια ομάδα ερασιτεχνών παρακολούθησε το θεατρικό Εργαστήριο Ενηλίκων του Εθνικού Θεάτρου και παρουσίασε την παράσταση με τίτλο «Λέσχη «"Το Ανάποδο Ραδίκι"»! Το εγχείρημα μας παρακινεί να συλλογιστούμε πάνω στην υπαρξιακή και κοινωνική κατάσταση της κατηγορίας των «συνταξιούχων».
Γιατί αξίζει να θυμάται κανείς, αυτά που άλλοι θεωρούν ξεχασμένα!
Η αρχική ιδέα ήταν να γράψω κάτι για τα αυτοάνοσα νοσήματα και ειδικά την αλωπεκία. Κι όταν ζήτησα μέσω messenger από την Παναγιώτα να μιλήσουμε , ήξερα γι’ αυτήν μόνον ότι είναι μια νέα κοπέλα που ζει στην Αίγινα και πάσχει από αλωπεκία. Ο κοινός μας φίλος και φωτογράφος Ανέστης Κορνέζος, είχε ανεβάσει στα social μια πολύ όμορφη δουλειά με φωτογραφίες της Παναγιώτας, με στόχο την ευαισθητοποίηση του κόσμου για τα αυτοάνοσα. Έτσι σκέφτηκα κι εγώ να ενισχύσω αυτή την προσπάθεια, γράφοντας κάτι για την αλωπεκία.
Η ξεχωριστή γοητεία της αρχαίας Ποσειδωνίας έγκειται σε έναν μοναδικά εικονογραφημένο τάφο και σε ένα ποίημα του Κ.Π. Καβάφη για τον εκβαρβαρισμό των Ελλήνων αποίκων της.
Ήτανε η Ανάσταση του Κυρίου σήμερα.
Πλήθος κόσμου είχε μαζευτεί στην εκκλησία, δοξάζοντας τη θυσία που έκανε για εμάς, και επευφημώντας για την Ανάσταση Του.
Όταν μιλάμε, θαυμάζουμε, οικτίρουμε, αποστρεφόμαστε ή παρακαλάμε χρησιμοποιούμε είτε λέξεις μεμονωμένες από τη λειτουργική της εκκλησίας, είτε λέξεις ή φράσεις ολόκληρες από την Αγία Γραφή. Κι όχι μια και δυο φορές, κατάλογος ατελείωτος!!!
(Τα παρακάτω είναι μόνον ελάχιστα παραδείγματα αυτού που, κατά κόρον, συμβαίνει στις Πλατφόρμες - στις οθόνες μας γενικότερα)
Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασσίζης (1181-1226), ο κατά Καζαντζάκη "Φτωχούλης του Θεού" είναι αγαπημένος Άγιος της Καθολικής εκκλησίας και προστάτης των ζώων. Το απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από την βιογραφία του γραμμένη από τον μοναχό Τομμάζο ντα Τσελάνο (1185-1265).
Παλαιοί τρόποι θεραπείας και ελέγχου των ψυχικών και άλλων ασθενειών και η εφαρμογή τους στην Ελλάδα. Ο πυργίσκος του Αιγινήτειου Νοσοκομείου και η χρήση του στο παρελθόν.
Κάθε μέρα περνάει χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Οι φίλοι θα φύγουν, τα συνήθεια θα ξεθωριάσουν, όσα ήξερες θα ξεχαστούν, αλλά οι θύμησες θα μείνουν.