Δεν ήταν όμοιος του Όμηρου, δεν ήταν απόστολος ή Μεσσίας, όπως πολλοί των επικρίνουν για τη μεγαληγορία των έργων του, όμως η πληθώρα της εργογραφίας που άφησε πίσω του ο πολυδιαβασμένος συγγραφέας παραμένει σημαντική και κομβικό σημείο της νεοελληνικής γραμματείας.
Ακόμη και στις μέρες μας ο Νίκος Καζαντζάκης εξακολουθεί να διχάζει μια πληθώρα αναγνωστών που είτε τον ασπάζονται ενθέρμως ή τον ψέγουν για την ένταση των συμβολισμών και των λόγων του. Η Ιωάννα Ξυναροπούλου αναλύει τους λόγους.
Τί σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στους στίχους ενός κομματιού της ελληνικής ρόκ μουσικής και στο ποίημα ενός εκφραστή της λυρικής ποίησης του προηγούμενου αιώνα; Όταν άκουσα πάντως το «Θέλω» από τα «Γυμνά Καλώδια» ο νους μου πήγε στον Καρυωτάκη, στη «Δικαίωση» και στην Ηδύλη Τσαλίκη που το παρουσίασε εξαιρετικά μελοποιημένο το 1981 στους Μουσικούς Αγώνες της Κέρκυρας.
Όταν ήμουν παιδί του δημοτικού, κάποια συγγενής που ήξερε προφανώς ότι ήμουν βιβλιοφάγος, μου χάρισε ένα βιβλίο με δερμάτινο ή πάνινο δέσιμο που είχε τίτλο «Δωμάτιο με θέα». Το βιβλίο δεν κατάφερα να το διαβάσω, ήταν βιβλίο για μεγάλους και το εγκατέλειψα. Σήμερα που το «Α room with a view» του E.M.Forster το θεωρώ ένα από τα πιο αγαπημένα μου αναγνώσματα, και τι δεν θά’δινα να ήξερα τι απέγινε εκείνο το δώρο που μου είχαν κάνει τότε. Κάπου θα χάθηκε, θα δανείστηκε ανεπιστρεπτί, θα χαρίστηκε. Ποιός το είχε μεταφράσει άραγε; Έψαξα στον ψηφιακό κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης αλλά δεν βρήκα τίποτα σχετικό μ’εκείνη την χρονολογία.
Τα πρώτα βιβλία που απέκτησα, που μου χάρισαν όταν ήμουν μικρή, παρέμειναν και τα καλύτερα. Δεν μιλάω για την μεγάλη βιβλιοθήκη που υπήρχε στο πατρικό σπίτι και που ήταν άθλος να την ξεσκονίσεις διότι έφτανε μέχρι το ταβάνι, αλλά γι'αυτά που αποτέλεσαν τα πρώτα βιβλία της δικής μου προσωπικής βιβλιοθήκης.
Ο ύμνος προς την Σουμέρια θεά της μπύρας Νινκάσι, θα μπορούσε να χρησιμεύσει και σαν συνταγή για την παρασκευή μπύρας
Ένας συγγραφέας αγαπητός στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ του ανδρικού πληθυσμού, είναι ο Τζακ Λόντον.
Θα μπορούσε να είναι και διήγημα. Είναι όμως αλήθεια, και είναι ένα μικρό μνημόσυνο σε μια μικρασιάτισσα πρόσφυγα του '22 που ούτε το επώνυμό της δεν ήξερα τότε, όμως την θυμάμαι κάθε χρόνο. Της Αγίας Μαρίνας...
Ένα διαδικτυακό περιοδικό που ασχολείται με, επίκαιρα ή μη, θέματα, απόψεις, κείμενα, ιδέες, φωτογραφίες και άλλα πολλά που μας κεντρίζουν το ενδιαφέρον και που θέλουμε να μοιραστούμε με τους αναγνώστες μας.
Ελάτε στην Ομάδα μας
Στείλτε το άρθρο ή την συνεργασία σας εδώ.